علی فندروجی. [ ع َ ی ِ ف ُ دَ ] ( اِخ )ابن نصربن محمدبن عبدالصمد فندروجی اسفرایینی. مکنی به ابوالحسن. وی در سال 489 هَ. ق. در نیشابور متولد شد و در سال 528 هَ. ق. وارد بغداد گردید. ادیب و لغوی بود و خطی خوش داشت و شعر نیکو میسرود. سمعانی گوید که وفات او در حدود سال 550 هَ. ق. روی داده است. و نمونه ای از اشعاراو در معجم الادباء آمده است. رجوع به معجم الادباء یاقوت چ قاهره ج 15 ص 98 و چ مارگلیوث ج 5 ص 433 شود.
