علی فنجگردی. [ ع َ ی ِ ف ِ ج ِ گ ِ ] ( اِخ ) ابن احمدبن محمد فنجگردی نیشابوری. ملقب به شیخ الافاضل و مکنی به ابوالحسن. وی ادیب و نحوی و شاعر بود. در سال 433 هَ. ق. متولد شد و در رمضان سال 513 هَ. ق. در نیشابور درگذشت. او راست : 1- تاج الاشعار. 2- سلوةالشیعة. ( از معجم المؤلفین از اعیان الشیعة ج 41 ص 45 و فوائدالرضویة ج 1 ص 286 ). و نیز رجوع به معجم الادباء چ مارگلیوث ج 5 ص 103 شود.
