علی فرزدقی. [ ع َ ی ِ ف َ رَ دَ ] ( اِخ ) ابن فضال بن علی بن غالب بن جابربن عبدالرحمان بن محمدبن عمروبن عیسی بن حسن ابن زمعه مجاشعی قیروانی. مشهور به فرزدقی و مکنی به ابوالحسن. وی ادیب و نحوی و صرفی و لغوی ومفسر و مورخ و عروضی بود. در هجر متولد شد و شروع به جهانگردی کرد و سرانجام در بغداد ساکن گردید. و درآنجا به تدریس نحو و لغت پرداخت و از جماعتی از شیوخ مغرب حدیث نقل کرد و با نظام الملک نیز مرتبط گشت. و در دوازدهم ربیعالاول سال 479 هَ. ق. درگذشت. او راست : 1- اکسیرالذهب فی صناعة الادب و النحو. 2- البرهان العمیدی فی التفسیر، در بیست مجلد. 3- الدول فی التاریخ. 4- شرح معانی الحروف رمانی. 5- الفصول فی معرفةالاصول. و نیز او را اشعاری است. ( از معجم المؤلفین ج 7 ص 565 ). و نیز رجوع به ابوالحسن مجاشعی شود.
