علی عکوک. [ ع َ ی ِ ع َ ک َوْ وَ ] ( اِخ )ابن جبلةبن مسلم بن عبدالرحمان ابناوی. مکنی به ابوالحسن و مشهور به عکوک. از شعرای مشهور عراق بود و اصل او از شیعیان خراسان است. وی در سال 160 هَ. ق. در نزدیکی بغداد متولد شد و غالب اشعارش در مدح ابودلف عجلی است. او شخصی نابینا و ابرص بود و أصمعی شاعر بر او حسد می ورزید و هم اوست که وی را ملقب به عکوک ( بمعنای فربه ) کرد. علی بن جبلة در سال 213 هَ. ق.به امر مأمون بقتل رسید. ( از الاعلام زرکلی از وفیات الاعیان ابن خلکان ج 1 ص 348 و سمط اللاَّلی ص 330 و تاریخ بغداد ج 11 ص 359 و الشعر و الشعراء ص 360 و کتاب الورقة ص 106 و نکت الهمیان ص 209 ). ابن الندیم در الفهرست می نویسد که او را صد و پنجاه ورقه شعر است.
