علی عمری
لغت نامه دهخدا
علی عمری. [ ع َ ی ِ ع ُ م َ ] ( اِخ ) ابن محمدبن علی بن محمد علوی عمری شجری. ملقب به نجم الدین و مکنی به ابوالحسن و مشهور به ابن صوفی. رجوع به علی شجری شود.
علی عمری. [ ع َ ی ِ ع ُ م َ ] ( اِخ ) ابن محمد شیرازی عمری شافعی. ملقب به مظفرالدین. رجوع به علی شیرازی شود.
علی عمری. [ ع َ ی ِ ع ُ م َ ] ( اِخ ) ابن مراد عمری موصلی شافعی.ملقب به نورالدین و مکنی به ابوالفضل. ادیب و شاعر متولد در سال 1060 هَ. ق. است. وی امر قضا و افتاء را در موصل عهده دار شد و در سال 1147 هَ. ق. در همین شهر درگذشت. او راست : 1- شرح الفقه الاکبر ابی حنیفه. 2- شرح کتاب الاَّثار شیبانی. و نیز او را اشعاری است. ( از معجم المؤلفین از سل»الدرر مرادی ج 3 ص 231.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید