علی عطار. [ ع َ ی ِ ع َطْطا ] ( اِخ ) ابن ابراهیم بن داودبن سلمان بن سلیمان عطار دمشقی شافعی. در المختصر نووی لقب او علاءالدین و کنیه اش ابوالحسن ذکر شده است. وی فقیه و محدث و متکلم بود که در عید فطر سال 654 هَ. ق. متولد شد. پدر او عطار و جدش طبیب بود. او حدیث را از محیی الدین نووی گرفته است ، و مدت سی سال مشیخه مدرسه نوریه را عهده دار بود و در سال 701 مبتلی به فلج گردید و در ذی حجه سال 724 هَ. ق. در دمشق درگذشت. او راست : 1- اصول اهل السنة فی الاعتقاد. 2- تحفةالطالبین فی ترجمةالامام النووی. 3- ترتیب فتاوی النووی. 4- ترجمةالامام النووی. 5- شرح عمدةالاحکام. 6- فضل الجهاد. ( از معجم المؤلفین از فهرس علم الکلام بالظاهریة و البدایة ج 14 ص 117 و شذرات الذهب ج 6 ص 63 و کشف الظنون ص 368 ) ( از الاعلام زرکلی ص 53 از التبیان والدررالکامة ).
