علی عشاقی. [ ع َ ی ِ ع ُ ] ( اِخ ) ابن عبدالغنی عشاقی. صوفی بود. او راست : الحبل المتین ، در تصوف ، که در سال 1290 هَ. ق. از تألیف آن فراغت یافت. ( از معجم المؤلفین از ایضاح المکنون بغدادی ج 1 ص 391 ).
