علی عذری. [ ع َ ی ِ ع ُ ] ( اِخ ) ابن عثمان بن محمدبن احمدبن حسن عذری بغدادی. مشهور به ابن قاصح و مکنی به ابوالبقاء ( 716 - 801 هَ. ق. ). قاری و منجم قرن هشتم هَ. ق. بود. او راست : 1- تحفةالانام فی الوقف علی الهمز لحمزة و هشام. 2- درةالافکار فی معرفةاوقات اللیل و النهار. 3- سراج القاری المبتدی و تذکرةالمقری المنتهی. 4- قرةالعین فی الفتح والامالة بین اللفظین. 5- هدایةالمبتدی فی معرفةالاوقات بربعالدائرةالذی علیه المقنطرات. ( از معجم المؤلفین از فهرس مخطوطات القرأات بالظاهریة و طبقات القراء ابن جزری ج 1 ص 555 و الضوء اللامع سخاوی ج 5 ص 260 و هدیة العارفین بغدادی ج 1 ص 727 و فهرس المخطوطات المصوره کونتش ج 3ص 18 و کشف الظنون حاجی خلیفه ص 369 و سایر صفحات ).
