علی عبدالله صالح ( زاده ۲۱ مارس ۱۹۴۲ – مرگ ۴ دسامبر ۲۰۱۷ ) نظامی، سیاست مدار و رئیس جمهور یمن از سال ۱۹۷۸ تا ۲۷ فوریه ۲۰۱۲ بود. علی عبدالله صالح که از سال ۲۰۱۴ و از ابتدای جنگ نظامی در یمن به رهبری عربستان سعودی با حوثی های ( انصارالله یمن ) شیعه زیدیه هم پیمان شده بود در تاریخ ۴ دسامبر ۲۰۱۷ پس از چرخش به سمت عربستان سعودی و چند روز درگیری با حوثی ها، به قتل رسید.
... [مشاهده متن کامل]
علی عبدالله صالح در روستای بیت الأحمر منطقه سنحان ( و در قبیله ای به همین نام ) نزدیکی شهر صنعا در استان صنعا در دوره پادشاهی متوکلی یمن به دنیا آمد. وی دوران ابتدایی را در روستای زادگاهش در مدرسه قرآن گذراند و پس از آن مانند بسیاری از مردان هم قبیله ای اش بدون پایه های قوی تحصیلی در ۱۹۵۸ و در سن شانزده سالگی به ارتش پیوست. در آن زمان در بسیاری از کشورهای عربی استقلال یافته پس از جنگ جهانی اول یا جنگ جهانی دوم، ارتش، تنها نهاد متشکل اجتماعی بود که جوانان آن کشورها می توانستند به آینده بهتر و ارتباط با جهان، امید داشته باشند.
او سپس برای تحصیل در رشته نظامی به ایران آمد و در سال ۱۹۶۰ با درجه افسری به ارتش یمن پیوست. در سال ۱۹۶۳ به درجه ستوان دومی رسید. برخی دیگر از سمت های وی در ارتش یمن: فرمانده جوخه، فرمانده گردان زره پوش، و فرمانده اردوگاه خالد ابن ولید بودند.
بین سال های ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۰ او به همراه دیگر افسران جمهوری خواه ارتش با سلطنت طلبان یمن طی جنگ داخلی شمال یمن جنگید. این جنگ با ۲۰۰ هزار قربانی، به پیروزی قطعی جمهوری خواهان و امضای «پیمان ۱۹۷۰» انجامید. با وجود برقراری نظام جمهوری در یمن شمالی، اما ساختار قبیله ای این کشور، تغییری نکرد.
عبدالله صالح پیش از ریاست جمهوری در پست های معاون فرمانده و رئیس ستاد کل نیروهای مسلح یمن بود و پس از ترور رئیس جمهور یمن در سال ۱۹۷۸، ابتدا دبیرکل کنگرهٔ عمومی مردم در سال ۱۹۸۲ و سپس ریاست جمهوری کشور یمن شمالی از سال ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۰ را بر عهده داشت.
پس از جنگ یمن، با دو کودتا و ترور سیاسی توسط نظامیان جمهوریخواه در یک دوره ده ساله ( که خود صالح نیز در آن ها دست داشت ) در سال ۱۹۷۸ به قدرت رسید. وی بین سال های ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۰ رئیس جمهور یمن شمالی بود. در آغاز تردید وجود داشت که او بتواند مدتی زیاد در این مقام دوام بیاورد. گزارش سازمان سیا از سرنوشت صالح نیز روایت مشابهی به دست می داد و دوام زمامداری او را بیش از یکی دو سال پیش بینی نمی کرد.
... [مشاهده متن کامل]
علی عبدالله صالح در روستای بیت الأحمر منطقه سنحان ( و در قبیله ای به همین نام ) نزدیکی شهر صنعا در استان صنعا در دوره پادشاهی متوکلی یمن به دنیا آمد. وی دوران ابتدایی را در روستای زادگاهش در مدرسه قرآن گذراند و پس از آن مانند بسیاری از مردان هم قبیله ای اش بدون پایه های قوی تحصیلی در ۱۹۵۸ و در سن شانزده سالگی به ارتش پیوست. در آن زمان در بسیاری از کشورهای عربی استقلال یافته پس از جنگ جهانی اول یا جنگ جهانی دوم، ارتش، تنها نهاد متشکل اجتماعی بود که جوانان آن کشورها می توانستند به آینده بهتر و ارتباط با جهان، امید داشته باشند.
او سپس برای تحصیل در رشته نظامی به ایران آمد و در سال ۱۹۶۰ با درجه افسری به ارتش یمن پیوست. در سال ۱۹۶۳ به درجه ستوان دومی رسید. برخی دیگر از سمت های وی در ارتش یمن: فرمانده جوخه، فرمانده گردان زره پوش، و فرمانده اردوگاه خالد ابن ولید بودند.
بین سال های ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۰ او به همراه دیگر افسران جمهوری خواه ارتش با سلطنت طلبان یمن طی جنگ داخلی شمال یمن جنگید. این جنگ با ۲۰۰ هزار قربانی، به پیروزی قطعی جمهوری خواهان و امضای «پیمان ۱۹۷۰» انجامید. با وجود برقراری نظام جمهوری در یمن شمالی، اما ساختار قبیله ای این کشور، تغییری نکرد.
عبدالله صالح پیش از ریاست جمهوری در پست های معاون فرمانده و رئیس ستاد کل نیروهای مسلح یمن بود و پس از ترور رئیس جمهور یمن در سال ۱۹۷۸، ابتدا دبیرکل کنگرهٔ عمومی مردم در سال ۱۹۸۲ و سپس ریاست جمهوری کشور یمن شمالی از سال ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۰ را بر عهده داشت.
پس از جنگ یمن، با دو کودتا و ترور سیاسی توسط نظامیان جمهوریخواه در یک دوره ده ساله ( که خود صالح نیز در آن ها دست داشت ) در سال ۱۹۷۸ به قدرت رسید. وی بین سال های ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۰ رئیس جمهور یمن شمالی بود. در آغاز تردید وجود داشت که او بتواند مدتی زیاد در این مقام دوام بیاورد. گزارش سازمان سیا از سرنوشت صالح نیز روایت مشابهی به دست می داد و دوام زمامداری او را بیش از یکی دو سال پیش بینی نمی کرد.
