علی طحان. [ ع َ ی ِ طَح ْ حا ] ( اِخ ) ابن عبداﷲ طحان أزهری مصری. اصولی بود و در نظم سخن نیز دست داشت و در سال 1207 هَ. ق. درگذشت. او راست : 1- حاشیه بر شرح ملوی بر سمرقندیه. 2- دو لامیه بزرگ و کوچک.3- منظومه هایی در فقه و منطق و توحید و عروض و بیان و طب. ( از معجم المؤلفین از حلیةالبشر عبدالرزاق بیطار ج 2 ص 462 و عجائب الاَّثار جبرتی ج 2 ص 242 و هدیة العارفین ج 1 ص 771 و ایضاح المکنون ج 2 ص 582 ).
