علی طاطری

لغت نامه دهخدا

علی طاطری. [ ع َ ی ِ طَ ] ( اِخ ) ابن حسن بن محمد طائی جرمی کوفی. مشهور به طاطری و مکنی به ابوالحسن. وی فقیه و محدث و از شیوخ واقفه بود. حسن بن محمدبن سماعه صیرفی حضرمی ( متوفی بسال 263 هَ. ق. ) نزد او تحصیل کرده است. او راست : 1- الامامة. 2- التوحید. 3- الفرائض. 4- المتعة. 5- النکاح. ( از معجم المؤلفین از کتاب الرجال نجاشی ص 179 و الفهرست طوسی ص 92 و منتهی المقال ابوعلی ص 211 و منهج المقال میرزا محمد ص 229 و تنقیح المقال مامقانی ج 2 ص 278 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس