علی صیرفی

لغت نامه دهخدا

علی صیرفی. [ ع َ ی ِ ص َ رَ ] ( اِخ ) ابن عثمان بن عمربن صالح دمشقی شافعی. مشهور به ابن صیرفی و مکنی به ابوالحسن و ملقب به علاءالدین. فقیه و اصولی و محدث و خطیب قرن نهم هَ. ق. بود. وی در سال 773 یا 778 هَ. ق. در دمشق متولد شد و پس از مدتی تحصیل به قاهره رفت و سپس به دمشق بازگشت و در جامع بنی امیه به تدریس پرداخت و نیز در شامیه برانیه و در دارالحدیث اشرفیه تدریس کرد. و در یازدهم رمضان سال 844 هَ. ق. درگذشت و در مقابر صوفیان دفن گردید. او راست : 1- تهذیب ذهن الفقیه الساری لما وافق مسائل المنهاج من تبویب البخاری. 2- زادالسائرین و نزهةالناظرین فی فقه الصالحین ، در 4 مجلد. 3- کتاب خطب. 4- نتائج الفکر فی ترتیب مسائل المنهاج علی المختصر، در 4 مجلد. 5- الوصول الی مافی الرافعی من الاصول. ( از معجم المؤلفین ). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است :فهرس مخطوطات الظاهریة. الضوءاللامع سخاوی ج 5 ص 259. الدارس نعیمی ج 1 ص 43. شذرات الذهب ابن عماد ج 7 ص 252. ایضاح المکنون بغدادی ج 1 ص 341. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 945. هدیة العارفین بغدادی ج 1 ص 732.
علی صیرفی. [ ع َ ی ِ ص َ رَ ] ( اِخ ) ابن منجب بن سلیمان صیرفی مصری. مکنی به ابوالقاسم. ادیب و نویسنده و شاعر بود ( 463 - 542 هَ. ق. ) وی مدتی دیوان انشاء مصر را عهده دار بوده. او راست : 1- الاشارة الی من نال الوزارة. 2- دیوان رسائل ، که در باره ملوک مصر نگاشته است و بیش از چهار مجلد است. 3- ردالمظالم. 4- عقائدالفضائل. 5- عمدةالمحادثة. ( از معجم المؤلفین از الوافی صفدی ج 12 ص 210 و معجم الادباء یاقوت ج 15 ص 79 و ایضاح المکنون بغدادی ج 1 ص 73 و ج 2 ص 124 و هدیة العارفین بغدادی ج 1 ص 698 والاعلام زرکلی ج 5 ص 176 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس