علی صفوتی. [ع َ ی ِ ص َف ْ وَ ] ( اِخ ) ابن احمد خیالی بن ابراهیم گلشنی. مشهور به صفوتی. وی صوفی و شاعر و از اهل طریقت بود و تصدی امور زاویه جده را در مصر بعهده داشت. و در سال 1005 هَ. ق. درگذشت. او را دیوان شعری است. ( از معجم المؤلفین از هدیة العارفین ج 1 ص 750 ).
