علی صالحی
لغت نامه دهخدا
علی صالحی. [ ع َ ی ِ ل ِ ] ( اِخ ) ابن احمدبن محمدبن سلیمان بن حمزه مقدسی صالحی حنبلی. ملقب به فخرالدین. رجوع به علی صالحی شود.
علی صالحی. [ ع َ ی ِ ل ِ ] ( اِخ ) ابن سلیمان بن احمدبن محمد سعدی صالحی حنبلی مرداوی. مکنی به ابوالحسن و ملقب به علاءالدین. رجوع به علی مرداوی شود.
علی صالحی. [ ع َ ی ِ ل ِ ] ( اِخ ) ابن محمدبن عبدالحمید هیتی بغدادی دمشقی صالحی. رجوع به علی هیتی شود.
علی صالحی. [ ع َ ی ِ ل ِ ] ( اِخ ) ابن محمدبن علی بن سلیم دمشقی صالحی شافعی سلیمی. ملقب به علأالدین و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی سلیمی شود.
علی صالحی. [ ع َ ی ِ ل ِ ] ( اِخ ) مالکی. متوفی در سال 1324 هَ. ق. او راست : رسالة فی تحقیق مبادی ءالعلوم الاحد عشرالمستعملة فی الازهر و بها الامتحان. ( از معجم المؤلفین از معجم المطبوعات سرکیس ص 1364 و فهرس الازهریة ج 6 ص 192 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید