علی شهیفنی. [ ع َ ی ِ ؟ ] ( اِخ ) ابن حسین حلی شهیفنی. مکنی به ابوالحسن و مشهور به شهیفیة یا شفیهیة. وی شاعر بود و او را دیوانی است. ( از الذریعه آقابزرگ طهرانی ج 9 ص 562 و 742 از مجالس المؤمنین ص 382 ).
