علی شاه گیلانی، خواجه تاج الدین ( ـ۷۲۴ق)
وزیر عهد ایلخانی، از مقربان اولجایتو. پس از کشته شدن سعدالدین محمد آوجی (۷۱۱ق)، با خواجه رشیدالدین فضل الله در وزارت شریک شد. در ابتدا، با رشیدالدین رابطه ای حسنه داشت ، اما پس از چندی رابطه شان به تیرگی گرایید و امور دیوانی به دو حوزۀ جداگانه تقسیم شد. در زمان سلطان ابوسعید وزارت هر دو نفر ابقا شد، اما این اختلاف و رقابت ها با سعایت علی شاه به عزل و قتل رشیدالدین و فرزندش انجامید. او تا زمان مرگ وزیر بود. علی شاه تنها وزیری است که در دورۀ ایلخانی به مرگ طبیعی درگذشت ، و این حاکی از شدت نفوذ او در ابوسعید بود. تاج الدین متمکن و بازرگان بود، از این رو، نیازی به خزانۀ ایلخانی نداشت و حتی به رونق آن پرداخت او همچنین به عمران و آبادانی توجه بسیار داشت. ارگ علی شاه در تبریز از آثار اوست .
وزیر عهد ایلخانی، از مقربان اولجایتو. پس از کشته شدن سعدالدین محمد آوجی (۷۱۱ق)، با خواجه رشیدالدین فضل الله در وزارت شریک شد. در ابتدا، با رشیدالدین رابطه ای حسنه داشت ، اما پس از چندی رابطه شان به تیرگی گرایید و امور دیوانی به دو حوزۀ جداگانه تقسیم شد. در زمان سلطان ابوسعید وزارت هر دو نفر ابقا شد، اما این اختلاف و رقابت ها با سعایت علی شاه به عزل و قتل رشیدالدین و فرزندش انجامید. او تا زمان مرگ وزیر بود. علی شاه تنها وزیری است که در دورۀ ایلخانی به مرگ طبیعی درگذشت ، و این حاکی از شدت نفوذ او در ابوسعید بود. تاج الدین متمکن و بازرگان بود، از این رو، نیازی به خزانۀ ایلخانی نداشت و حتی به رونق آن پرداخت او همچنین به عمران و آبادانی توجه بسیار داشت. ارگ علی شاه در تبریز از آثار اوست .