علی شاه خوارزمشاهی. [ ع َ هَِ خوا / خا رَ ] ( اِخ ) ابن تکش. ملقب به تاج الدین. وی حاکم نیشابور بود و در سال 597 هَ. ق. سلطان غیاث الدین محمد غوری لشکر به شادیاخ نیشابور کشید و پس از مدتی محاصره توانست آنجا را تسخیر کند و علیشاه بن تکش را دست بسته نزد او آوردند ولی به اشاره دایه سلطان او را رها کردند و بخوارزم فرستادند. بعدها وقتی سلطان غیاث الدین محمود بسلطنت رسید علیشاه بن تکش از نزد برادرخود سلطان محمد خوارزمشاه فرار کرد و به فیروزکوه غور نزد سلطان محمود رفت و چون سلطان محمد، علیشاه رااز سلطان محمود مطالبه کرد او را دست بند زدند تا نزد برادرش بازگردانند. اما عده ای از اهل عراق و خراسان که از طرفداران علیشاه بودند از سلطان محمود خواستند که از این امر منصرف شود و سلطان محمود چون تقاضای آنها را نپذیرفت وی را کشتند و بهاءالدین سام بتخت سلطنت نشست. و پس از این واقعه علیشاه به طرف غزنین رفت. ( از حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 606 و 608 ). و رجوع به تاریخ مفصل ایران ، مغول ، عباس اقبال ص 10 شود.
