علی شابشتی. [ ع َ ی ِ ب ُ ] ( اِخ ) ابن محمد شابشتی. مکنی به ابوالحسن. وی ادیب و نویسنده بود و عزیز عبیدی صاحب مصر او را عهده دار کتابخانه خویش کرد و وی را به ندیمی برگزید. او در سال 388 یا 390 هَ. ق. در مصر درگذشت. او راست : 1- التوقیف و التخویف. 2- الدیارات. 3- مراتب الفقهاء. 4- مکاتبات ومراسلات. 5- الیسر بعدالعسر. ( از معجم المؤلفین ج 7ص 202 ). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است : الوافی صفدی ج 12 ص 199. فهرس المؤلفین بالظاهریة. وفیات الاعیان ابن خلکان ج 1 ص 426. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 462 و... ایضاح المکنون بغدادی ج 2ص 351. مقدمه کتاب الدیارات شابشتی نوشته کورکیس عواد. فهرس المخطوطات المصوره سید ج 2 ص 64. هدیة العارفین بغدادی ج 1 ص 684. الاعلام زرکلی ج 5 ص 143.
