علی سهروردی. [ ع َ ی ِ س ُ رَ وَ ] ( اِخ ) ابن مسلم بن محمدبن علی سلمی دمشقی شافعی خلوتی. مشهور به ابن سهروردی و ملقب به جمال الاسلام و مکنی به ابوالحسن. وی فقیه و اصولی و مفسر و عالم به فرایض وریاضی دان بود و در نزد غزالی تلمذ کرد و در ذی قعده ٔسال 533 هَ. ق. در دمشق درگذشت. او را تصنیفاتی درفقه و تفسیر است. ( از معجم المؤلفین ج 7 ص 241 ). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است :طبقات الشافعیه اسنوی ص 19. سیرالنبلاء ذهبی ج 12 ص 152. الوافی صفدی ج 12 ص 203. طبقات الشافعیه سبکی ج 4 ص 283. طبقات المفسرین سیوطی ص 26. مرآةالجنان یافعی ج 3 ص 261. الدارس نعیمی ج 1 ص 180. شذرات الذهب ابن عماد ج 4 ص 102. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 18.
