علی سهرندی. [ ع َ ی ِ س َ رَ ] ( اِخ )از شعرای هند در نیمه دوم قرن 11 و اوایل قرن 12 هَ. ق. وی در سهرند ( یا سرهند ) متولد شد و نزد شیخ محمد معصوم تلمذ کرد و تخلص «علی » را برگزید. سپس از مقربان سیف خان حاکم اﷲآباد گردید و پس از درگذشت وی از خواص ذوالفقار گشت و سرانجام به شاه جهان آباد آمد و در بیستم رمضان سال 1108 هَ. ق. در آنجا درگذشت ودر نزدیکی قبر نظام الدین دهلوی دفن گردید. و در هنگام مرگ تقریباً شصت ساله بود. نام او را برخی از تذکره نویسان «ناصرعلی » نوشته اند. او را دیوان شعری است که چند بار در بلاد مختلف هند بطبع رسیده است. ( از الذریعه آقابزرگ طهرانی ج 9 ص 758 از کلمات الشعراء سرخوش ص 9 و 74 و تذکره سرو آزاد هندی ص 129 و آتشکده آذر ص 349 و خزانه عامره ص 328 و نتایج الافکار ص 475 ). علی سهرندی. [ ع َ ی ِ س َ رَ ] ( اِخ ) ابن ناصرعلی سهرندی ( یا سرهندی ) مشهور به عظیم. رجوع به علی عظیم شود.
