علی سبتی
لغت نامه دهخدا
علی سبتی. [ ع َ ی ِ س َ ] ( اِخ ) ابن محمدبن احمدبن ابراهیم بن علی بن یوسف سبتی عاملی کفراوی. ادیب و نحوی و بیانی و لغوی و شاعر و نویسنده و مورخ بود و در 25 ذی حجه سال 1236 هَ. ق. در «کفری » که قریه ای است از قرای جبل عامل و از اعمال صور، متولد شد و در اوایل رجب سال 1303 هَ. ق. در همین قریه درگذشت. او راست : 1- رساله ای در فضل علی بن ابی طالب ( ع ). 2- شرح میمیه ٔابی فراس. 3- العقد المنضد و الجواهر المجرد، در شرح قصیده علی بیک اسعد، که شامل شرح حال بسیاری از رجال و علمای هم عصر مؤلف در جبل عامل میباشد. 4- الکنوز، در علم نحو که ناتمام است. 5- الیواقیت ، در علم بیان. لقب او در معجم المؤلفین بصورت «سبیتی » آمده است. ( از معجم المؤلفین از اعیان الشیعه عاملی ج 42 ص 19 ) ( از مصنفی علم الرجال آقابزرگ طهرانی ص 321 ).
علی سبتی.[ ع َ ی ِ س َ ] ( اِخ ) ابن یقظان سبتی. وی طبیب و شاعرو ادیب بود. اصل او از «سبتة» است و گویند که در سال 544 هَ. ق. وارد مصر شد و از آنجا به یمن و سپس به عراق و سایر بلاد سفر کرد. او را قصیده ای درباره جمال الدین محمد اصفهانی وزیر است که قسمتی از آن را قفطی نقل کرده است. ( از تاریخ الحکماء قفطی ص 239 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید