علی زینی. [ ع َ ی ِ زَ ] ( اِخ ) ابن محمدحسین نجفی زینی. وی شاعر بود و در سال 1215 هَ. ق. درگذشت. او را دیوان شعری است. و نیز تقریظی بر تخمیس البرده محمدرضا نحوی دارد. ( از الذریعه آقابزرگ طهرانی ج 4 ص 8 و ج 9 ص 758 از تکملة الامل ).
