علی زنبقی. [ ع َ ی ِ زُم ْ ب َ ] ( اِخ ) ابن نصربن سلیمان زنبقی لغوی. مکنی به ابوالحسن. وی ادیب و خوش خط بود و یاقوت حموی گوید که کتب ادبی متعددی بخط او دیده است. مسکن او در مصر بود و شاید از اهالی آنجا نیز باشد. در سال 384 هَ. ق. کتاب الهمز ابوزید انصاری نزد او خوانده شده است. ( از معجم الادباء یاقوت چ قاهره ج 15 ص 97 و چ مارگلیوث ج 5 ص 432 ).
