علی زبیری. [ ع َ ی ِ زُ ب َ ] ( اِخ ) ابن داوودبن یحیی بن کامل بن یحیی بن جباره زبیری قرشی اسدی. ملقب به نجم الدین و مکنی به ابوالحسن. وی فقیه و اصولی و ادیب و نحوی و شاعر و نویسنده بود. در سال 668 هَ. ق. متولد شد و مدتی مشغول تدریس وفتوی دادن بود. و در سال 745 هَ. ق. در دمشق درگذشت. او راست : منسک. و نیز قطعات نظم و نثر دارد. ( از معجم المؤلفین از الوافی صفدی ج 12 ص 57 و شذرات الذهب ابن عماد ج 6 ص 143 و الجواهر المضیئة ج 2 ص 335 ).
