علی ربیعی ( زادهٔ ۱۴ آذر ۱۳۳۴ ) سیاستمدار اصلاح طلب ایرانی است که در دولت دوازدهم به عنوان سخنگوی دولت ایران از سال ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۰ فعّالیت می کرد. او در دولت های یازدهم و دوازدهم سال ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۷ سمت وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی را برعهده داشت.
... [مشاهده متن کامل]
ربیعی عضو سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و از فرماندهان آن بود. از آغاز انقلاب سال ۱۳۵۷، وی عضو مؤسس و عضو شورای مرکزی خانه کارگر بوده است.
او از سال ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۲ در دورهٔ وزارت محمد ری شهری و علی فلاحیان، معاون حقوقی و پارلمانی وزارت اطلاعات و از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۴ مسئولیت اجرایی و مسئولیت کمیتهٔ تبلیغات دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی را برعهده داشت.
ربیعی از سال ۱۳۷۶ تا ۱۳۷۹ به عنوان مشاور اجتماعی و فرهنگی رئیس جمهور، سید محمد خاتمی فعالیت می کرد. وی در جریان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری ایران ( ۱۳۸۸ ) از اعضای اصلی ستاد میرحسین موسوی ( از نامزدهای معترض به نتایج انتخابات که هم اکنون در بازداشت خانگی به سر می برد ) بود که پس از اعلام نهایی نتایج انتخابات، موضعِ خاصی علیه برندهٔ انتخابات نگرفت و به نتیجه تمکین کرد.
او استاد دانشگاه های تهران و پژوهشگر حوزهٔ جامعه شناسی سیاسی و اقتصادی است . وی عضو هیئت علمی و دانشیار دانشگاه پیام نور، محقق و نویسنده در حوزهٔ جامعه شناسی سیاسی و مدیریت و مشاور اجتماعی رئیس جمهور ایران ( سید محمد خاتمی ) طی سال های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ است، همچنین علی ربیعی به نقض حقوق بشر، متهم است.
عمدهٔ دغدغه های ربیعی در سال های وزارت وی مطالعهٔ فساد و راهبردهای مقابله با آن بوده است. او برنامه های خود برای وزارت کار را بر مبنای مبارزه با فساد و تقویت کارآفرینی برنامه ریزی کرده بود.
علی ربیعی زادهٔ آذر سال ۱۳۳۴ در تهران است. او پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷، تکنیسین کارخانهٔ «جنرال موتورز»، ارج و قرقره پرستو بود و در همان زمان از سران اعتصاب شهرک اکباتان و کارخانهٔ محل کار خود بود که منجر به برخورد ساواک شد.
او در سال ۱۳۵۹ ازدواج کرد و دارای چهار فرزند می باشد. همسر وی به دلیل ابتلا به بیماری سرطان در سال ۱۳۸۵ و فرزند آخر وی به نام محمدجواد، در سال ۱۳۸۶ درگذشتند.
... [مشاهده متن کامل]
ربیعی عضو سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و از فرماندهان آن بود. از آغاز انقلاب سال ۱۳۵۷، وی عضو مؤسس و عضو شورای مرکزی خانه کارگر بوده است.
او از سال ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۲ در دورهٔ وزارت محمد ری شهری و علی فلاحیان، معاون حقوقی و پارلمانی وزارت اطلاعات و از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۴ مسئولیت اجرایی و مسئولیت کمیتهٔ تبلیغات دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی را برعهده داشت.
ربیعی از سال ۱۳۷۶ تا ۱۳۷۹ به عنوان مشاور اجتماعی و فرهنگی رئیس جمهور، سید محمد خاتمی فعالیت می کرد. وی در جریان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری ایران ( ۱۳۸۸ ) از اعضای اصلی ستاد میرحسین موسوی ( از نامزدهای معترض به نتایج انتخابات که هم اکنون در بازداشت خانگی به سر می برد ) بود که پس از اعلام نهایی نتایج انتخابات، موضعِ خاصی علیه برندهٔ انتخابات نگرفت و به نتیجه تمکین کرد.
او استاد دانشگاه های تهران و پژوهشگر حوزهٔ جامعه شناسی سیاسی و اقتصادی است . وی عضو هیئت علمی و دانشیار دانشگاه پیام نور، محقق و نویسنده در حوزهٔ جامعه شناسی سیاسی و مدیریت و مشاور اجتماعی رئیس جمهور ایران ( سید محمد خاتمی ) طی سال های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ است، همچنین علی ربیعی به نقض حقوق بشر، متهم است.
عمدهٔ دغدغه های ربیعی در سال های وزارت وی مطالعهٔ فساد و راهبردهای مقابله با آن بوده است. او برنامه های خود برای وزارت کار را بر مبنای مبارزه با فساد و تقویت کارآفرینی برنامه ریزی کرده بود.
علی ربیعی زادهٔ آذر سال ۱۳۳۴ در تهران است. او پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷، تکنیسین کارخانهٔ «جنرال موتورز»، ارج و قرقره پرستو بود و در همان زمان از سران اعتصاب شهرک اکباتان و کارخانهٔ محل کار خود بود که منجر به برخورد ساواک شد.
او در سال ۱۳۵۹ ازدواج کرد و دارای چهار فرزند می باشد. همسر وی به دلیل ابتلا به بیماری سرطان در سال ۱۳۸۵ و فرزند آخر وی به نام محمدجواد، در سال ۱۳۸۶ درگذشتند.
