علی دیوانی

لغت نامه دهخدا

علی دیوانی. [ ع َ ی ِ ] ( اِخ ) ابن ابی محمدبن ابی سعدبن عبداﷲ واسطی ، مشهور به دیوانی و مکنّی به ابوالحسن ، قاری و شاعر بود. در سال 663 هَ. ق. متولد شد. و بسال 743 هَ. ق. در واسط درگذشت. او راست : 1 - ارجوزه نظم اللوامع فی الشواذ. 2 - روضةالتقریر فی الخلف بین الارشاد و التیسیر که نظم الارشاد قلانسی است. ( از معجم المؤلفین بنقل از طبقات القراء ابن جزری ج 1 ص 580. الدررالکامنه ابن حجر ج 3 ص 104. هدیةالعارفین بغدادی ج 1 ص 718. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 594 و 925 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس