علی دوالیبی. [ ع َ ی ِ دَ ] ( اِخ ) ابن عبدالمحسن بن دوالیبی بغدادی شامی حنبلی ، مکنّی به ابوالمعالی و ملقّب به عفیف الدین. محدث و مورخ و خطیب بود. وی در 11 محرم سال 779 هَ. ق. در بغداد متولد شد سپس به دمشق رفت و ساکن آنجا گردیدو عهده دار خطابة در جامع مظفری و در مشیخه شیخ ابی عمر شد و در حدود سال 858 هَ. ق. در صالحیه دمشق درگذشت و جسد او در دامنه کوه قاسیون دفن شد. او راست : 1 - الارشاد فی فضل ارباب الذکر و الجهاد. 2 - شرح حال محمدبن اسماعیل بخاری. ( از معجم المؤلفین بنقل از شذرات الذهب ابن عماد ج 7 ص 293. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 70. فهرس مخطوطات الظاهریه یوسف عش ج 6 ص 222 ).
