علی خلعی
لغت نامه دهخدا
علی خلعی. [ ع َ ی ِ خ ِ ل َ ] ( اِخ ) ابن حسن بن حسین بن محمد موصلی مصری شافعی خلعی ، مکنّی به ابوالحسن. فقیه و محدث. اصل او از موصل بود و در محرم سال 405 هَ. ق. در مصر متولد شد. و در 26 ذیحجه سال 492 درگذشت. او راست : 1 - الخلعیات فی الحدیث ، در 20 جزء. 2 - فوائد فی الحدیث. 3 - المغنی فی الفقه ، در 4 جزء. ( از معجم المؤلفین ج 7 ص 26 ).صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است : کشف الظنون ص 722. وفیات الاعیان ابن خلکان ج 1 ص 425. شذرات الذهب ابن عماد ج 2 ص 205. مرآةالجنان یافعی ج 3 ص 255. هدیةالعارفین ج 1 ص 694. سیرالنبلاء ذهبی ج 12 ص 17.طبقات الشافعیه اسنوی ص 82. مناقب الشافعی و طبقات اصحابه من تاریخ الذهبی ص 172. الوافی صفدی ج 12 ص 35.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید