علی خان مکری ( ۱۲۷۵ بوکان - ۱۳۱۱ تبریز ) مالک شهر بوکان ( ۱۲۹۳–۱۳۰۵ ) یک نظامی کُرد در زمان سلطنت احمدشاه قاجار و رضاشاه پهلوی بود. او آخرین سردار مکری از خانواده عزیزخان بود. بوکان از املاک مورثی خاندان سردار بود که از سال ۱۲۹۳ شمسی تا سال ۱۳۰۵ مالک آن بود.
... [مشاهده متن کامل]
علی خان مکری بابامیری آخرین سردار منطقهٔ بوکان و از نوادگان عزیزخان سردارکُل سپاه ناصرالدین شاه قاجار بود که پس از مرگ پدرش ( محمدحسین خان ) در روسیه در دانشکدهٔ افسری به تحصیل علوم نظامی مشغول بوده است. او فردی آراسته و خوش ظاهر و قیافه و با تحصیلات عالیه بود. به محض شنیدن خبر اعدام پدرش در مراغه، از شهر تفلیس گرجستان به ایران برگشت.
او به جای محمدحسین خان امور منطقه ساوجبلاغ مکری را در دست گرفت و بنا به رسم موروثی از طرف دولت ایران به لقب سرداری و به عنوان فرماندار ساوجبلاغ مکری و توابع منصوب شد. علی خان همانند رسم گذشتهٔ خاندانش در بوکان و در ساختمان قلعهٔ سردار اقامت کرده بود. نقل می شود که او نخستین کسی بود، دوربین عکاسی را به هنگام بازگشت به ایران به منطقهٔ مکریان آورده است.
علی خان شخصی خوش گذران و مهمان دوست بود که بعدها دچار بدهی شد و به اجبار بوکان را به علی آقا ایلخانی زاده واگذار کرد. او از بوکان به روستای سردار آباد نقل مکان کرد و با دختری ارمنی ازدواج کرد و رسماً از فرمانداری ساوجبلاغ و کار دولتی کناره گیری کرد.
در دوران حکومت او در مُکریان، او در قلمرو خود که مسئول امنیت و آرامش آن را به عهده داشت. عشایر پشدر عراق با رهبری بابکرآغای پشدر به مرز سردشت تجاوز کردند و او برای مقابله و راندن آن ها از سردشت اقدام کرد.
علی خان در اثر ابتلاء به بیماری خناق و مؤثر نبودن معالجه اش در تبریز و در سال ۱۳۱۱ شمسی درگذشت و توسط نزدیکانش، پیکر او را به بوکان در آرامگاهی که خانواده اش دفن شده بودند، به خاک سپرده شد. با مرگ او، سلسلهٔ سرداران مکری و خانوادهٔ عزیزخان به پایان رسید و علی خان صاحب فرزندی نبود.
... [مشاهده متن کامل]
علی خان مکری بابامیری آخرین سردار منطقهٔ بوکان و از نوادگان عزیزخان سردارکُل سپاه ناصرالدین شاه قاجار بود که پس از مرگ پدرش ( محمدحسین خان ) در روسیه در دانشکدهٔ افسری به تحصیل علوم نظامی مشغول بوده است. او فردی آراسته و خوش ظاهر و قیافه و با تحصیلات عالیه بود. به محض شنیدن خبر اعدام پدرش در مراغه، از شهر تفلیس گرجستان به ایران برگشت.
او به جای محمدحسین خان امور منطقه ساوجبلاغ مکری را در دست گرفت و بنا به رسم موروثی از طرف دولت ایران به لقب سرداری و به عنوان فرماندار ساوجبلاغ مکری و توابع منصوب شد. علی خان همانند رسم گذشتهٔ خاندانش در بوکان و در ساختمان قلعهٔ سردار اقامت کرده بود. نقل می شود که او نخستین کسی بود، دوربین عکاسی را به هنگام بازگشت به ایران به منطقهٔ مکریان آورده است.
علی خان شخصی خوش گذران و مهمان دوست بود که بعدها دچار بدهی شد و به اجبار بوکان را به علی آقا ایلخانی زاده واگذار کرد. او از بوکان به روستای سردار آباد نقل مکان کرد و با دختری ارمنی ازدواج کرد و رسماً از فرمانداری ساوجبلاغ و کار دولتی کناره گیری کرد.
در دوران حکومت او در مُکریان، او در قلمرو خود که مسئول امنیت و آرامش آن را به عهده داشت. عشایر پشدر عراق با رهبری بابکرآغای پشدر به مرز سردشت تجاوز کردند و او برای مقابله و راندن آن ها از سردشت اقدام کرد.
علی خان در اثر ابتلاء به بیماری خناق و مؤثر نبودن معالجه اش در تبریز و در سال ۱۳۱۱ شمسی درگذشت و توسط نزدیکانش، پیکر او را به بوکان در آرامگاهی که خانواده اش دفن شده بودند، به خاک سپرده شد. با مرگ او، سلسلهٔ سرداران مکری و خانوادهٔ عزیزخان به پایان رسید و علی خان صاحب فرزندی نبود.
