علی حناوی زاده

لغت نامه دهخدا

علی حناوی زاده. [ ع َ ی ِ ح ِن ْ نا دَ/ دِ ] ( اِخ ) ابن محمد حناوی زاده ، ملقّب به علاءالدین. نام او در کشف الظنون به صورت «علی بن امراﷲ حنائی »و در هدیةالعارفین «علی جلی بن امراﷲبن عبدالقادر حمیدی رومی ، مشهور به ابن حنائی » آمده است. وی در سال 916 یا 918 هَ. ق. در اسپارسة از استان حمید متولد شد و عهده دار امر قضاء در لشکر آناطولی بود و در سال 979 هَ. ق. در ادرنة درگذشت. او راست : 1 - الاسعاف فی احکام الاوقاف. 2 - حاشیه بر انوارالتنزیل بیضاوی ،در تفسیر. 3 - حاشیه بر الدرر و الغرر خسرو. 4 - حاشیه بر شرح کافیه جامی ، در نحو. 5- حاشیه بر کتاب الکراهیة و الهدایة. ( از معجم المؤلفین بنقل از العقدالمنظوم ابن لالی بالی ج 2 ص 375. و کشف الظنون حاجی خلیفه ص 21 و سایر صفحات. هدیةالعارفین بغدادی ج 1 ص 748 ).

فرهنگ فارسی

ابن محمد حناوی زاده ملقب به علائ الدین نام او در کشف الظنون بصورت علی بن امرالله حنائی ودر هدیه العارفین علی جلی بن امرالله بن عبدالقادر حمیدی رومی مشهور به ابن حنائی آمده است وی در سال ۹۱۶ یا ۹۱۸ قمری در اسپارته از استان حمید متولد شد و عهده دار امر قضائ در لشکر آناطولی شد و در سال ۹۷۹ قمری در ادرنه درگذشت

پیشنهاد کاربران

بپرس