علی حصری
لغت نامه دهخدا
علی حصری. [ع َ ی ِ ح ُ ] ( اِخ ) ابن عبدالغنی فهری حصری ضریر قیروانی ، مکنّی به ابوالحسن. قاری و ادیب و شاعر بود. وی در حدود سال 415 یا 420 هَ. ق. در قیروان متولد شدو در موقع تولد نابینا بود. سپس به اندلس رفت و ملوک آنجا را مدح کرد و در سال 488 در طنجه درگذشت. او راست : 1 - اقتراح القریح و اجتراح الجریح. 2 - دیوان شعر. 3 - القصیدة الحصریة فی قراءة نافع. 4 - المستحسن من الاشعار. 5 - معشرات الحصری. ( از معجم المؤلفین ج 7 ص 125 ). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است : الخریده ابن عماد ج 12 ص 17. الوافی صفدی ج 12 ص 100. سیرالنبلاء ذهبی ج 12 ص 6. طبقات القراء ابن جزری ج 1 ص 550. وفیات الاعیان ابن خلکان ج 1 ص 431. شذرات الذهب ابن عماد ج 3 ص 385. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 1337. ایضاح المکنون بغدادی ج 1 ص 110. هدیةالعارفین ج 4 ص 205.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید