علی جلابی
لغت نامه دهخدا
علی جلابی. [ ع َ ی ِ ج ُل ْ لا ] ( اِخ ) ابن عثمان بن ابی علی جلابی هجویری غزنوی ، مکنّی به ابوالحسن. وی از عرفا و متصوفه بزرگ قرن پنجم هجری بود و در سال 465 هَ. ق. درگذشت. اواز مریدان شیخ ابوالفضل محمدبن حسن خُتَّلی است و بجز وی بسیاری از مشایخ را نیز دیده و از آنان در کتاب «کشف المحجوب » خود نقل کرده است. مهمترین اثر او کتاب «کشف المحجوب » است که از امهات کتب صوفیان و از جمله قدیمترین آنهاست که بعدها مورد استفاده کسانی که در احوال و آثار مشایخ صوفیان کتاب می نوشته اند قرار گرفت ، مانند عطار در تذکرةالاولیاء و جامی در نفحات الانس. اثر دیگر او «منهاج الدین » است در ترجمه احوال اصحاب الصفة. رجوع به تاریخ ادبیات در ایران ، دکتر صفا ج 2 ص 892 و نفحات الانس جامی چ توحیدی پور ص 316 شود.
علی جلابی. [ ع َ ی ِ ج ُل ْ لا ] ( اِخ ) ابن محمدبن طیب جلابی ، مکنّی به ابوالحسن. متوفی در سال 534 هَ. ق. او راست : تاریخ واسط. ( از معجم المؤلفین بنقل از کشف الظنون حاجی خلیفه ص 309. ایضاح المکنون بغدادی 1 ص 212 ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید