علی تهامی

لغت نامه دهخدا

علی تهامی. [ ع َ ی ِ ت َ ] ( اِخ ) ابن حیدربن محمدبن احمد هاشمی حسنی تهامی. از والیان یمن بود و در سال 1182 هَ. ق. متولد شد. ابتدا از یاران عمش شریف حمودبن محمد بود سپس از وی روی گردان شده در سال 1230 هَ. ق. به مکه رفت و چون ترکان بر شهرهای حیس تا مخلاف سلیمانی که تحت حکومت شریف حمود بوده است ، مستولی شدند وی در سال 1234 هَ. ق. بدانجا بازگشت و حاکم بر این منطقه گشت و سرانجام بسال 1254 هَ. ق. درگذشت. ( از الاعلام زرکلی بنقل از نیل الوطر ج 2 ص 134 ).
علی تهامی. [ ع َ ی ِ ت َ ] ( اِخ ) ابن محمدبن فهد تهامی ، مکنّی به ابوالحسن. وی شاعری فصیح بود که در یمن متولد شد و به شام و عراق و جبل سفرکرد و مدتی ابن عباد را مدح کرد و به معتزله گروید سپس عهده دار خطابه «رملة» گردید و با کمک حسان بن مفرج به مصر سفر کرد و در سال 416 هَ. ق. در زندان قاهره مخفیانه کشته شد. او را دیوان شعر کوچکی است. ( از معجم المؤلفین ج 7 ص 219 ). صاحب معجم المؤلفین مآخذ ذیل را نیز آورده است : تاریخ دمشق ابن عساکر ج 12 ص 269. سیرالنبلاء ذهبی ج 11 ص 84. وفیات الاعیان ابن خلکان ج 1 ص 451. البدایه ابن کثیر ج 12 ص 19. شذرات الذهب ابن عماد ج 3 ص 204. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 771. فهرس الخدیویة ج 4 ص 238. و نیز رجوع به ابوالحسن تهامی شود.

فرهنگ فارسی

ابن محمد بن فهد تهامی مکنی به ابوالحسن وی شاعری فصیح بود که در یمن متولد شد و به شام و عراق و جبل سفر کرد و مدتی ابن عباد را مدح کرد و بمعتزله گروید سپس عهده دار خطابه رمله گردید و با کمک حسان ابن مفرج بمصر سفر کرد و در سال ۴۱۶ قمری در زندان قاهره مخفیانه کشته شد او را دیوان شعر کوچکی است

پیشنهاد کاربران

بپرس