علی بیاعی

لغت نامه دهخدا

علی بیاعی. [ ع َ ی ِ ب َی ْ یا ] ( اِخ ) ابن حسین بیاعی خوارزمی ، ملقّب به مجدالدین. محدث بود و در سال 202هَ. ق. «شرح السنة» را از ابوالمعالی محمد زاهدی به سماع از لفظ محیی السنه ٔبغوی حدیث کرده است. ( از تاج العروس ) ( منتهی الارب ).

علی بیاعی. [ ع َ ی ِ ب َی ْ یا ] ( اِخ ) ابن محمد بیاعی خوارزمی ، مکنّی به ابوالفرج. محدث بود و از ابوسعدبن سمعانی روایت کرد. ( از تاج العروس ) ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس