علی بن عبدالله علیاری تبریزی

[ویکی فقه] حاج ملا علی علیاری در پنجم رمضان ۱۲۳۶هـ. ق در قریه «سردرود»(در آن عصر قریهای در دو فرسخی تبریز بود که امروزه جزء شهرستان تبریز به حساب می آید. عالمان، ادیبان، شاعران و نویسندگان برجستهای از آن برخاستهاند، ازجمله: میرزا محمد حسن سردرودی، محمد صحتی سردرودی، احد سالک سردرودی، مقصود سامع و....) متولد شد و همانجا نشو و نما یافت و بعدها در زادگاه و املاک نیاکانش قریه «علیار»(علیار (علییار) قریه ای با قدمت بیش از هفت قرن، وابسته به شهرستان اهر در آذربایجان شرقی است و در ۱۱۰ کیلومتری شمال تبریز، با آب و هوای کوهستانی در منطقه دیزمار و ارسباران (قراجه داغ) واقع است. عالمان، روحانیون، شاعران و نویسندگان برجسته از آن برخاسته اند که خاندان علیاری نمونه بارز آن است. این قریه در دوران دفاع مقدس، نزدیک به ۱۵ شهید تقدیم انقلاب اسلامی کرد. اکثر اهالی آن به شهرهای ارومیه و تبریز مهاجرت کرده اند.) اقامت گزید.
وی در اکثر مقدمه های آثارش، وطن و زادگاه خود و پدرانش را اینگونه معرفی می کند: «علی بن عبدالله بن محمد بن جعفر بن محب الله بن محمد جعفر قراجه داغی دیزماری علیاری، متولد سردرود.» پس از گذراندن دوران تحصیل ابتدایی و مکتب خانه ای، وارد حوزه علمیه تبریز شد و به فراگیری ادبیات، منطق ،فقه ،اصول ،قرآن ،حدیث و سائر علوم مرسوم پرداخت.
در حوزه نجف
وی در سال ۱۲۷۲ هـ. ق برای تکمیل دانش و ادامه تحصیل در سطوح عالی، از تبریز عازم نجف اشرف شد و طی پانزده سال اقامت در جوار مولا علی علیه السّلام ، از محضر بزرگ ترین اساتید دانش و تقوا بهره مند شد و سطوح عالی، تکمیلی، اجتهادی و تخصصی علوم فقه، اصول، تفسیر ، حدیث، اخلاق ،رجال ، تاریخ اسلام ، کلام ، درایه، فلسفه، ریاضیات، جغرافیا، طب ، نجوم و ستاره شناسی را از دانشمندان و اساتید بزرگ این علوم و فنون فراگرفت و خود در تمام آن رشته ها سرآمد گردید.
اساتید
محقق علیاری در نجف اشرف بهترین اساتید را انتخاب کرد و از خرمن دانش و معنویت آنان بهره مند شد. معروف ترین استادهای وی در نجف عبارت بودند از: شیخ مرتضی انصاری ، میرزا محمد حسن شیرازی، حاج سید حسین کوهکمری، شیخ راضی نجفی و شیخ مهدی آل کاشف الغطاء .
مراجعت به تبریز
...