علی بن عبدالجلیل بیاضی

[ویکی فقه] بیاضی، زین الدین علی بن عبدالجلیل، محدث و متکلم شیعی سده ششم است.
از سرگذشت او آگاهی اندکی در دست است. نخستین گزارش درباره بیاضی، که ظاهراً تنها مأخذ سایر سرگذشت نویسان نیز بوده، از آنِ شاگرد وی منتجب الدین رازی است.
ظاهراً موطن بیاضی ری نبوده، ولی حوزه درس و تحقیق او در آن جا بوده است و به همین دلیل، عده ای او را زین الدین رازی خوانده اند.
بیاضی دارای کلامی مؤثر و در فن مناظره چیره دست و در پرهیزگاری معروف بوده است.

← اهمیت بیاض در تاریخ اندیشه های کلامی شیعه
(۱) محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة: الثقات العیون فی سادس القرون، چاپ علی نقی منزوی، بیروت ۱۳۹۲/۱۹۷۲.
(۲) محمدبن حسن حرعاملی، امل الا´مل، چاپ احمد حسینی، قم ۱۳۶۲ ش.
(۳) محمدباقربن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۴) علی بن عبیدالله منتجب الدین رازی، الفهرست، چاپ جلال الدین محدث ارموی، قم ۱۳۶۶ ش.