علی بن دبیس

دانشنامه آزاد فارسی

علی بن دُبَیْس (حک: ۵۴۰ـ۵۴۵ق)
آخرین حاکم و فرمانروای حله از بنی مَزْیَد. شهر حله را از برادرش ، محمد، گرفت و فرمانروای آن شد. سلطان محمود سلجوقی در آغاز وی را کوچک شمرد، ولی او سپاه بغداد را شکست داد. پس از تیره شدن روابطش با دربار عباسی ، تیول های امیران بغداد را در حله تصاحب کرد. او با سلطان مسعود سلجوقی دشمنی ورزید و میان آن ها همواره کشمکش وجود داشت . در ۵۴۲ق سلطان مسعود حله را به عنوان تیول به سالار کرد داد. علی بن دبیس در نبرد با سالار کرد به واسط عقب نشینی کرد و او حله را گرفت، ولی اندکی بعد علی دوباره این شهر را تصرف نمود. با ملک محمد بن سلطان محمود برای جنگ با خلیفۀ عباسی ، المقتفی بالله (۵۳۰ـ۵۵۵ق)، به توافق رسید. در ۵۴۴ق از امارت دست کشید و سال بعد در حله و به گفته ای در اسد آباد، به حال انزوا وفات یافت . با مرگ او دولت و امارت مزْیَدیان حله منقرض گردید. وی شیعه بود و سجایای اخلاقی او را ستوده اند.

پیشنهاد کاربران

بپرس