علی بطلیوسی. [ ع َ ی ِ ب َ طَ ] ( اِخ )ابن محمدبن سید نحوی بطلیوسی ، مکنّی به ابوالحسن و مشهور به خیطال. وی درعلم لغت تبحر داشت و از ابوبکربن غراب و ابوعبداﷲ محمدبن یونس و دیگران روایت کرد.برادر او ابومحمد عبداﷲبن سید نحوی بسیاری از نوشته های ادبی را از وی گرفته است. او در آخر عمر از طرف ابن عکاشة حاکم قلعه رباح ( از قلاع اندلس ) بازداشت شد و در سال 488 هَ. ق. در آنجا درگذشت. ( از معجم الادباء یاقوت چ قاهره ج 15 ص 56 و چ مارگلیوث ج 5 ص 409 ).
