علی بزدوی. [ ع َ ی ِ ب َ دَ ] ( اِخ ) ابن محمدبن حسین بن عبدالکریم بن موسی بن عیسی بن مجاهد بزدوی ، مکنّی به ابوالحسن و ملقّب به فخرالاسلام. فقیه و اصولی و محدث و مفسر قرن پنجم هجری بود. وی در حدود سال 400 هَ. ق. متولد شد و در پنجم رجب سال 482 هَ. ق. درگذشت و در سمرقند دفن گردید. او راست : 1 - شرح الجامعالصحیح بخاری. 2 - شرح الجامعالکبیر شیبانی ، در فروع فقه حنفی. 3- کشف الاستار، در تفسیر. 4 - کنزالوصول الی معرفةالاصول. 5 - المبسوط، در یازده مجلد. ( از معجم المؤلفین ج 7 ص 192 ). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است : تراجم الاعاجم ص 152. فهرس مخطوطات الظاهریة. تاج التراجم ابن قطلوبغا ص 30. مفتاح السعاده طاش کبری ج 2 ص 54. الجواهرالمضیه قرشی ج 1 ص 372. الفوائدالبهیه لکنوی ص 124. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 112 و سایر صفحات. ایضاح المکنون بغدادی ج 2 ص 34. هدیةالعارفین بغدادی ج 1 ص 693.
