علی بخشایش خیابانی ( ۱۲۹۵–۱۳۷۷ ) از خوانندهٔ تبریزی در آواز و ردیف خوانی موسیقی ایرانی و از شاگردان ابوالحسن اقبال آذر و میرعلی عسگر صادق الوعد و از دوستان شاعر بزرگ شهریار ( شاعر ) بوده است
او در سال ۱۲۹۵ در تبریز چشم به جهان گشود پدرش ( احمد ) از درباریان قاجار بود و مادرش ( رقیه ) از اهالی تبریز بود. به گفته خود استاد مادرش صدای زیبا و رسایی داشته است و صدای زیبا را از مادر به ارث برده است
علی بخشایش خیابانی یک بار ازدواج کرد و صاحب یک دختر و سه پسر شد
او از جوانی در مغازه شخصی خود در محله ششگلان تبریز کار می کرد و همچنین در این مدت مشغول یادگیری آواز از استادش ابوالحسن اقبال آذر بوده و در مراسم های خصوصی استاد شرکت داشت. در نهایت وی موفق به گرفتن تصدیق کتبی آواز از استاد اقبال آذر که در آن زمان کار بسیار دشواری بوده شد. .
استاد علی بخشایش خیابانی در سال ۱۳۳۹ نزد استاد موسیقی میر علی عسگر صادق الوعد که از چهره های مطرح موسیقی در تبریز بوده می رسد. استاد صادق الوعد قطعه آواز از ایشون می شنوند و از صدای استاد علی بخشایش خیابانی خوششان می آید و یک قطعه عکس از خود را به همراه پشت نویس به علی بخشایش خیابانی می دهد پشت عکس چنین نوشته شده ( آقای بخشایش صدای خوبی دارند اگر کمی تئوری هم کار کند بهتر خواهد شد ذوق موسیقی دارد و در هنر موسیقی موفق خواهد شد. بدینوسیله تصدیق می شود: ۱۳۳۹/۳/۱۷ تبریز )
استاد علی بخشایش خیابانی دوستی نزدیک با استاد شهریار داشته است. او در خاطرات خود می گوید در سال های بعد از انقلاب در زمان کهولت سن گه گاهی استاد شهریار به مغازه می آمدند و می نشستند و بنده به یاد دوران استاد اقبال برایشان آواز می خواندم. در این خلوت استاد شهریار یک جلد از کتاب های کوچک شعرش در سال های آخر عمر با دست خط خود در اول کتاب به استاد علی هدیه می دهد
همچنین در کتاب خاطرات استاد شهریار چنین نوشته شده است. ( دوستی خیاط داشتم که صدای زیبایی داشت هر وقت دلتنگ صدای اقبال آذر می شد به مغازه او می رفتم و از او می خواستم برایم بخواند چون صدایش یادآور صدای اقبال آذر بود. همچنین در همان روزها استاد علی بخشایش خیابانی دست نوشته ای از استاد محمد حسین شهریار در وصف و تعریف صدایش دیافت می کند.
متأسفانه در همه این سال ها و بعد از انقلاب سال ۵۷ استاد بخشایش خیابانی به صورت حرفه ای در زمینه هنر و آواز فعالیت نکردند و تنها در مجالس خصوصی و دوستانه آواز می خواندند و تا اواخر عمر در سن ۸۰ سالگی هر روز برای خود و دوستان با صدای قوی و رسا می خواندند
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو در سال ۱۲۹۵ در تبریز چشم به جهان گشود پدرش ( احمد ) از درباریان قاجار بود و مادرش ( رقیه ) از اهالی تبریز بود. به گفته خود استاد مادرش صدای زیبا و رسایی داشته است و صدای زیبا را از مادر به ارث برده است
علی بخشایش خیابانی یک بار ازدواج کرد و صاحب یک دختر و سه پسر شد
او از جوانی در مغازه شخصی خود در محله ششگلان تبریز کار می کرد و همچنین در این مدت مشغول یادگیری آواز از استادش ابوالحسن اقبال آذر بوده و در مراسم های خصوصی استاد شرکت داشت. در نهایت وی موفق به گرفتن تصدیق کتبی آواز از استاد اقبال آذر که در آن زمان کار بسیار دشواری بوده شد. .
استاد علی بخشایش خیابانی در سال ۱۳۳۹ نزد استاد موسیقی میر علی عسگر صادق الوعد که از چهره های مطرح موسیقی در تبریز بوده می رسد. استاد صادق الوعد قطعه آواز از ایشون می شنوند و از صدای استاد علی بخشایش خیابانی خوششان می آید و یک قطعه عکس از خود را به همراه پشت نویس به علی بخشایش خیابانی می دهد پشت عکس چنین نوشته شده ( آقای بخشایش صدای خوبی دارند اگر کمی تئوری هم کار کند بهتر خواهد شد ذوق موسیقی دارد و در هنر موسیقی موفق خواهد شد. بدینوسیله تصدیق می شود: ۱۳۳۹/۳/۱۷ تبریز )
استاد علی بخشایش خیابانی دوستی نزدیک با استاد شهریار داشته است. او در خاطرات خود می گوید در سال های بعد از انقلاب در زمان کهولت سن گه گاهی استاد شهریار به مغازه می آمدند و می نشستند و بنده به یاد دوران استاد اقبال برایشان آواز می خواندم. در این خلوت استاد شهریار یک جلد از کتاب های کوچک شعرش در سال های آخر عمر با دست خط خود در اول کتاب به استاد علی هدیه می دهد
همچنین در کتاب خاطرات استاد شهریار چنین نوشته شده است. ( دوستی خیاط داشتم که صدای زیبایی داشت هر وقت دلتنگ صدای اقبال آذر می شد به مغازه او می رفتم و از او می خواستم برایم بخواند چون صدایش یادآور صدای اقبال آذر بود. همچنین در همان روزها استاد علی بخشایش خیابانی دست نوشته ای از استاد محمد حسین شهریار در وصف و تعریف صدایش دیافت می کند.
متأسفانه در همه این سال ها و بعد از انقلاب سال ۵۷ استاد بخشایش خیابانی به صورت حرفه ای در زمینه هنر و آواز فعالیت نکردند و تنها در مجالس خصوصی و دوستانه آواز می خواندند و تا اواخر عمر در سن ۸۰ سالگی هر روز برای خود و دوستان با صدای قوی و رسا می خواندند
wiki: علی بخشایش خیابانی