علی باکویی. [ ع َ ی ِ ] ( اِخ ) ابن عبدالکریم باکویی ، مکنّی به ابوالحسن و ملقّب به فریدالدین. وی صاحب رصد بود و در سال 541 هَ. ق. زیج علایی را تألیف کرد. این زیج بسیار دقیق است و اوساط کواکب و تعادل در آن صحیح ضبط شده است و از این تألیف معلوم می شود که مؤلف آن در امر رصد قوی بوده است. ( از گاهنامه سال 1310 هَ. ش. ص 81 ).
