علی بانقوسی. [ ع َ ی ِ ن َ ] ( اِخ ) ابن صدقةبن علی بانقوسی حلبی مصری شافعی ، ملقّب به علاءالدین. صوفی و شاعر بود و در سال 975 هَ. ق. در دمشق درگذشت. او راست : 1 - اسرارالعبادات و القربة الی رب البریات. 2 - شرح رساله شیخ رسلان. 3 - الکواکب الوهاج فی شرح المنهاج نووی. 4 - المنتخب فی الوعظ و الخطب. ( از معجم المؤلفین بنقل از ایضاح المکنون ج 1 ص 75. هدیة العارفین ج 1 ص 747 ).
