علی اکبر دانا سرشت

[ویکی اهل البیت] دانا سرشت، اکبر
علی اکبر داناسرشت (صیوفی)، فرزند حاج علی نقی و نوه ی حاج علیقلی صرافباشی زنجانی بود. سال های کودکی و دوران تحصیل اولیه ی علی اکبر داناسرشت مقارن با جنگ با جنگ اول جهانی بود. پس چندی خانواده اش به شهر زنجان کوچید. در آنجا به مدرسه ابتدایی - معروف به اسعدیه به سرپرستی مترجمن همایون - رفت تا وقتی که دوباره به تهران آمد.
در این سال ها همچنین به یادگیری قرآن کریم و زبان عربی پرداخت. سپس با احساس نیاز به فراگیری علم جدید به علوم ریاضی روی آورد و نزد اساتیدی چون سید حسن مشکان طبسی و سید جلال تهران به تحصیل این علوم پرداخت و از آن زمان تا پایان عمر به تحقیق در این زمینه ها اشتغال داشت.
علی اکبر داناسرشت در طی عمر خود آثاری را ترجمه کرد که از میان آنها می توان به این عنوان ها اشاره نمود: روان شناسی یا علم النفس شفاء (ترجمه جلد ششم شفاء، چاپ دوم، 1330)؛ رسالة الغفران یا بهشت و دوزخ معری (ابوالعلاء معری، 1324)؛ تحقیق ماللهند، قسمت فلسفه (ابوریحان بیرونی، 1334)؛ بر سنگ سفید (آناتول فرانس، 1326)؛ آثار الباقیه (ابوریحان بیرونی، 1321). از آثار دیگر اوست: تاریخ فلاسفه ی اسلام (1315)؛ افکار سهروردی و ملاصدرا یا خلاصه ای از حکمة الاشراق و اسفار.
داناسرشت بر اثر سکته ی مغزی درگذشت.
(1368-1290 ش)، ریاضی دان و مترجم. وی نوه ی حاج علی قلی صرافباشی زنجانی بود که در تهران متولد شد و ایام کودکی خود را در زنجان سپری کرد. از اوان کودکی زبان عربی را فراگرفت و به تحصیل علوم ریاضی نزد استادانی چون سید حسن مشکان طبسی، سید جلال تهرانی و بغایری پرداخت و فقه را نزد محمدرضا تنکابنی فراگرفت.
وی معاصر با احمد بیرشک و غلامحسین مصاحب بود و به گفته دکتر نجم آبادی وی اولین بیرونی شناس بود. بر اثر سکته مغزی در تهران درگذشت. آثار به جای مانده از وی: ترجمه ی «خلاصه حمکه الاشراق و اسفار»؛ «آثار الباقیه»؛ «روانشناسی یا علم النفس شفاء»؛ «تاریخ فلسفه اسلام».