( علی الطلیعة ) علی الطلیعة. [ ع َ لَطْ طَ ع َ ] ( ع ق مرکب ) بامداد. پگاه. هنگام طلوع. هنگام سر زدن آفتاب. || بر مثال طلایه. یزک دار. طلایه دار.
