علی اشمونی

لغت نامه دهخدا

علی اشمونی. [ ع َ ی ِ اَ ] ( اِخ ) ابن محمدبن عیسی بن محمد اشمونی الاصل قاهری شافعی ، ملقّب به نورالدین. نحوی و فقیه و عالم فرایض و منطقی و شاعر بود.وی در شعبان سال 838 هَ. ق. متولد شد و در هفدهم ذی الحجه سال 918 هَ. ق. درگذشت. او راست : 1 - تعلیق بر الانوار لعمل الابرار اردبیلی در فروع فقه شافعی. 2- شرح الفیه ابن مالک ، در نحو. 3 - نظم ایساغوجی در منطق. ( از معجم المؤلفین بنقل از البدرالطالع شوکانی ج 1 ص 491 و کشف الظنون حاجی خلیفه ص 153 و سایر صفحات ). و نیز رجوع به اشمونی ( ابوالحسن علی بن... ) شود.
علی اشمونی. [ ع َ ی ِ اَ ] ( اِخ ) ابن محمد اشمونی مصری شافعی ، ملقّب به نورالدین و مکنّی به ابوالحسن. متوفی در 929 هَ. ق. فقیه و نحوی بود. او راست : 1 - جمع الجوامع فی الاصول ( نظم ). 2 - حاشیه بر الانوار لعمل الابرار. 3 - منهاج الدین فی شعب الایمان ( نظم ). 4 - منهج السالک الی الفیة ابن مالک. 5 - الینبوع فی شرح المجموع ، در فروع فقه. ( از معجم المؤلفین بنقل از کشف الظنون حاجی خلیفه ص 1872. شذرات الذهب ابن عماد ج 8 ص 665. الکواکب السائرة غزی. ج 1 ص 284. هدیةالعارفین بغدادی ج 1 ص 739 ). و نیز رجوع به اشمونی شود.

فرهنگ فارسی

ابن محمد اشمونی مصری شافعی ملقب به نورالدین و مکنی به ابوالحسن متوفی در ۹۲۹ قمری فقیه و نحوی بود

پیشنهاد کاربران

بپرس