علی اسبیجابی

لغت نامه دهخدا

علی اسبیجابی. [ ع َ ی ِ اِ ] ( اِخ ) ابن محمدبن اسماعیل بن علی بن احمدبن محمدبن اسحاق اسبیجابی سمرقندی ، ملقّب به بهاءالدین. فقیه بود و در جمادی الاولای سال 454 هَ. ق. متولد شد و در بیست وسوم ذی قعده سال 535 هَ. ق. در سمرقند درگذشت. او راست : شرح مختصرطحاوی ، در فروع فقه حنفی. و نیز او را مجموعه ای است از فتاوی. ( از معجم المؤلفین ج 7 ص 183 ). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است ؛ تراجم الاعاجم ص 152. تاج التراجم ابن قطلوبغا ص 33. مفتاح السعاده طاش کبری ج 2 ص 138. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 1627. هدیةالعارفین بغدادی ج 1 ص 697. طبقات الفقهاء طاش کبری ص 94.
علی اسبیجابی. [ ع َ ی ِ اِ ] ( اِخ ) ابن محمد اسبیجابی ، مکنّی به ابوالحسن و ملقّب به قطب الدین. او راست : الجامعالکبیر فی فروع الحنفیة. ( از کشف الظنون حاجی خلیفه ص 570 ).

فرهنگ فارسی

ابن محمد اسبیجابی مکنی به ابوالحسن و ملقب به قطب الدین اوراست : الجامع الکبیر فی فروع الحنفیه

پیشنهاد کاربران

بپرس