علی ازرق. [ ع َ ی ِ اَ رَ ] ( اِخ ) ابن ابی بکربن خلیفه همدانی الاصل حسینی یمانی شافعی ، مشهور به ابن ازرق و ملقّب به موفق الدین و نورالدین و مکنّی به ابوالحسن. نام او در بهجةالناظرین به صورت «علی بن احمد ازرق » آمده است. وی فقیه و عالم فرایض و ریاضی دان بود. فقه را در شهر ابیات حسین آموخت و به زبید کوچ کرد و در آنجا به تصنیف و تدریس پرداخت. سپس به مکه رفت و نزد فقیه یافعی تلمذ کرد. او در سال 809 هَ. ق. در سن هشتادسالگی در ابیات حسین درگذشت. او راست : 1 - بغیةالخائض فی شرح الفرائض. 2 - التحقیق الوافی بالایضاح الشافی ،در حدود سه کتاب. 3 - مختصر المهمات اسنوی. 4 - نفائس الاحکام. ( از معجم المؤلفین بنقل از کشف الظنون ص 1965. هدیةالعارفین. ج 1 ص 698. ایضاح المکنون ج 1 ص 268. الضوءاللامع سخاوی ج 5 ص 200. بهجةالناظرین غزی ص 136 ).
فرهنگ فارسی
ابن ابی بکر بن خلیفه همدانی الاصل حسینی یمانی شافعی مشهور به ابن ازرق و ملقب به موفق الدین و نورالدین و مکنی به ابوالحسن نام او در بهجه الناظرین بصورت علی بن احمد ازرق آمده است وی فقیه و عالم فرایض و ریاضی دان بود فقه را در شهر ابیات حسین آموخت و به زبید کوچ کرد و در آنجا بتصنیف و تدریس پرداخت سپس بمکه رفت و نزد فقیه یافعی تلمذ کرد او در سال ۸٠۹ قمری در سن هشتاد در سن هشتاد سالگی در ابیات حسین درگذشت
