علی اذرعی

لغت نامه دهخدا

علی اذرعی. [ ع َ ی ِ اَ رَ ] ( اِخ ) ابن سلیم بن ربیعه اذرعی ، مکنّی به ابوالحسن و ملقّب به ضیأالدین. در سال 657 هَ. ق. متولد شد. وی فقیه بود و در نظم سخن نیز دست داشت ، مدتی در طرابلس و عجلون و دمشق حکمرانی کرد. و در 13 ربیعالاول سال 730 هَ. ق. در رملة درگذشت. او راست : 1 - تخمیس الوتریة فی مدح خیرالبریه ابن رشید بغدادی. 2 - نظم التنبیه شیرازی ، در فروع فقه شافعی. ( از معجم المؤلفین بنقل از البدایه ابن کثیر ج 14 ص 155. الدررالکامنه ابن حجر ج 3 ص 53. شذرات الذهب ابن عماد ج 6 ص 96. کشف الظنون ص 492 ).
علی اذرعی. [ ع َ ی ِ اَ رَ ] ( اِخ ) ابن محمدبن عز اذرعی دمشقی حنفی ، ملقّب به صدرالدین. متکلم بود و در سال 746 یا 792 هَ. ق. درگذشت. او راست : شرح عقائد طحاوی. ( از معجم المؤلفین بنقل از کشف الظنون حاجی خلیفه ص 1143 و هدیةالعارفین بغدادی ج 1 ص 719 ).

فرهنگ فارسی

ابن محمد بن عزا ذرعی دمشقی حنفی ملقب به صدرالدین متکلم بود و در سال ۷۴۶ یا ۷۹۲ قمری درگذشت

پیشنهاد کاربران

بپرس