[ویکی اهل البیت] شیخ علی اکبر الهیان، فرزند محمدتقی، حدود سال 1305 قمری در قزوین متولد گردید. پدرش شیخ محمدتقی الهیان تنکابنی، دانشمندی عالیقدر و نویسنده ای فاضل بود. وی در رامسر به دنیا آمد و مقدمات را همان جا تحصیل نمود و به قزوین عزیمت کرد و مدتی در آن شهر به کسب علم پرداخت و از آن جا به عراق رفت و مدتی در کربلا و نجف تحصیل نمود. سپس عازم سامرا شد و چند سالی از محضر میرزای بزرگ شیرازی و سید اسماعیل صدر مستفیض گردید و به درجه اجتهاد نایل آمد.
به دستور استادش میرزای شیرازی به قزوین عزیمت نمود و چند سالی را در قزوین اقامت کرد. وی مجدداً برای زیارت عتبات عالیات به عراق مسافرت کرد و پس از زیارت و اقامت کوتاهی در سامرا به قزوین بازگشت. پس از چندی در سال 1312 به قصد اقامت دوباره به سامرا رفت و تا وفات میرزای بزرگ شیرازی در آنجا ساکن بود. آنگاه به همراه استادش سید اسماعیل صدر به کربلا مهاجرت نمود و چندی در این شهر در درس مرحوم صدر حضور یافت تا بنا به درخواست اهالی قزوین و به دستور استادش آیت الله صدر به آن شهر مراجعت کرد تا به وظائف شرعی و تدریس و امامت قیام نماید.
ایشان در این شهر وجهه بسیار عالی کسب نمود و مرجع علی الاطلاق آن سامان گردید. در مدت اقامت خود در قزوین به تربیت طلاب علوم دینی همت گماشت، و عده ای از علما در درس او حضور می یافتند که این امر بر دامنه وسیع دانش او گواهی می دهد. وی قبل از وفات سفری جهت زیارت عتبات عالیات به عراق نمود و پس از تشرف و زیارت و اقامتی کوتاه به قزوین مراجعت کرد و در سال 1322 قمری در قزوین وفات نمود. پیکر آن مرحوم را در «پیغمبریه» شهر به خاک سپردند و اکنون قبرش زیارتگاه بزرگان و علما و مؤمنین آن دیار است.
علامه آقا بزرگ تهرانی درباره ایشان داستانی را نقل می کنند که اجمالش این است: «مرحوم شیخ محمدتقی تنکابنی مشتاق زیارت عتبات عالیات بوده که از تشرف به زیارت مأیوس گردید. شبی در عالم خواب مشاهده می کند که به زیارت مشرف شده و خدمت میرزای شیرازی در سامرا رسیده است و میرزا به او می گوید: می خواهی برگردی یا بمانی؟ اگر می مانی فلان مبلغ ماهیانه تعیین نمودم.» از خواب بیدار می شود. چندی بعد وسایل سفر آماده و به عتبات مشرف می شوند خدمت میرزای شیرازی در سامرا می رسد و بعد از تعارفات و احوال پرسی، میرزا می فرماید: اگر می خواهی بمانی به تو گفتم. شیخ محمدتقی از جمله میرزا، خواب را بیاد می آورد و مدتی که نامبرده در سامرا بود، خدمتکار میرزای شیرازی ماهیانه همان مبلغی را که میرزا در عالم خواب گفته بود به وی پرداخت می کرد. شیخ محمدتقی دارای دو پسر به نام های شیخ محمدباقر و شیخ علی اکبر و یک دختر (مادر شیخ متأله مجتبی قزوینی) بود.
از وی کتاب هایی برجا مانده است که عبارتنداز: «حاشیه بر نجاةالعباد»، «فوائدالعسکریه» در اصول فقه، «مصابیح» در فقه، حاشیه بر «عین الاصول» و تقریرات درس فقه و اصول میرزای بزرگ شیرازی.
خاندان الهیان از علما و بزرگان می باشند و هم اکنون در منطقه رامسر به ارشاد و راهنمایی مردم اشتغال دارند.
شیخ علی اکبر الهیان دروس مقدمات ادبیات عرب و فارسی را قزوین در نزد پدر بزرگوار و دانشمندش آموخت و در محضر درس دیگر اساتید آن حوزه حضور یافت. وی در سال 1323 قمری درست یک سال پس از رحلت پدر عازم تهران شد. او که مقدمات را در قزوین به خوبی به پایان برده بود در تهران نزد اساتید آن شهر سطوح عالی را فراگرفت و سپس برای ادامه تحصیل به نجف اشرف عزیمت نمود.
در ابتدای ورودش به معدن علم و فضیلت مدت کوتاهی را در محضر پربار مرحوم آخوند خراسانی صاحب «کفایةالاصول» زانوی شاگردی بر زمین زد و از فضل و دانش ایشان بهره جست. در همان زمان و پس از آن با حضور در حلقه درس آیت الله العظمی سید محمدکاظم طباطبایی یزدی و دیگر بزرگان آن عصر، شایستگی علمی اش را به ثبوت رسانید و به درجه اجتهاد نایل گردید.
به دستور استادش میرزای شیرازی به قزوین عزیمت نمود و چند سالی را در قزوین اقامت کرد. وی مجدداً برای زیارت عتبات عالیات به عراق مسافرت کرد و پس از زیارت و اقامت کوتاهی در سامرا به قزوین بازگشت. پس از چندی در سال 1312 به قصد اقامت دوباره به سامرا رفت و تا وفات میرزای بزرگ شیرازی در آنجا ساکن بود. آنگاه به همراه استادش سید اسماعیل صدر به کربلا مهاجرت نمود و چندی در این شهر در درس مرحوم صدر حضور یافت تا بنا به درخواست اهالی قزوین و به دستور استادش آیت الله صدر به آن شهر مراجعت کرد تا به وظائف شرعی و تدریس و امامت قیام نماید.
ایشان در این شهر وجهه بسیار عالی کسب نمود و مرجع علی الاطلاق آن سامان گردید. در مدت اقامت خود در قزوین به تربیت طلاب علوم دینی همت گماشت، و عده ای از علما در درس او حضور می یافتند که این امر بر دامنه وسیع دانش او گواهی می دهد. وی قبل از وفات سفری جهت زیارت عتبات عالیات به عراق نمود و پس از تشرف و زیارت و اقامتی کوتاه به قزوین مراجعت کرد و در سال 1322 قمری در قزوین وفات نمود. پیکر آن مرحوم را در «پیغمبریه» شهر به خاک سپردند و اکنون قبرش زیارتگاه بزرگان و علما و مؤمنین آن دیار است.
علامه آقا بزرگ تهرانی درباره ایشان داستانی را نقل می کنند که اجمالش این است: «مرحوم شیخ محمدتقی تنکابنی مشتاق زیارت عتبات عالیات بوده که از تشرف به زیارت مأیوس گردید. شبی در عالم خواب مشاهده می کند که به زیارت مشرف شده و خدمت میرزای شیرازی در سامرا رسیده است و میرزا به او می گوید: می خواهی برگردی یا بمانی؟ اگر می مانی فلان مبلغ ماهیانه تعیین نمودم.» از خواب بیدار می شود. چندی بعد وسایل سفر آماده و به عتبات مشرف می شوند خدمت میرزای شیرازی در سامرا می رسد و بعد از تعارفات و احوال پرسی، میرزا می فرماید: اگر می خواهی بمانی به تو گفتم. شیخ محمدتقی از جمله میرزا، خواب را بیاد می آورد و مدتی که نامبرده در سامرا بود، خدمتکار میرزای شیرازی ماهیانه همان مبلغی را که میرزا در عالم خواب گفته بود به وی پرداخت می کرد. شیخ محمدتقی دارای دو پسر به نام های شیخ محمدباقر و شیخ علی اکبر و یک دختر (مادر شیخ متأله مجتبی قزوینی) بود.
از وی کتاب هایی برجا مانده است که عبارتنداز: «حاشیه بر نجاةالعباد»، «فوائدالعسکریه» در اصول فقه، «مصابیح» در فقه، حاشیه بر «عین الاصول» و تقریرات درس فقه و اصول میرزای بزرگ شیرازی.
خاندان الهیان از علما و بزرگان می باشند و هم اکنون در منطقه رامسر به ارشاد و راهنمایی مردم اشتغال دارند.
شیخ علی اکبر الهیان دروس مقدمات ادبیات عرب و فارسی را قزوین در نزد پدر بزرگوار و دانشمندش آموخت و در محضر درس دیگر اساتید آن حوزه حضور یافت. وی در سال 1323 قمری درست یک سال پس از رحلت پدر عازم تهران شد. او که مقدمات را در قزوین به خوبی به پایان برده بود در تهران نزد اساتید آن شهر سطوح عالی را فراگرفت و سپس برای ادامه تحصیل به نجف اشرف عزیمت نمود.
در ابتدای ورودش به معدن علم و فضیلت مدت کوتاهی را در محضر پربار مرحوم آخوند خراسانی صاحب «کفایةالاصول» زانوی شاگردی بر زمین زد و از فضل و دانش ایشان بهره جست. در همان زمان و پس از آن با حضور در حلقه درس آیت الله العظمی سید محمدکاظم طباطبایی یزدی و دیگر بزرگان آن عصر، شایستگی علمی اش را به ثبوت رسانید و به درجه اجتهاد نایل گردید.
wikiahlb: على_اکبر_الهیان