علوی زبیدی
لغت نامه دهخدا
علوی زبیدی. [ ع َ ل َی ِ زَ ] ( اِخ ) عبدالرحمان بن محمدبن محمدبن یوسف بن عمربن علی بن ابی بکر علوی زبیدی یمانی حنفی ، ملقب به وجیه الدین. وی فقیه و ادیب بود و در نظم و نثر نیز دست داشت. در خدمات سلطانی ترقی کرد و زمانی نیز در عدن بازداشت شد و پس از رهایی ، مدرسه ای در زبید بساخت.او در 748 هَ. ق. متولد شد و در 803 یا 804 درگذشت. او راست : بدیعیة، و شرح آن. ( از معجم المؤلفین ج 5ص 193 از الضوء اللامع ج 4 ص 153 و کشف الظنون ص 234 ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید